Yaratılış sütunları

Yaratılış sütunları bir fotoğraftır Kartal nebulasında yıldızintergaz ve tozun fil gövdelerinin hubble uzay teleskopu tarafından, serpen takımyıldızında, dünya'dan yaklaşık 6,500-7,000 ışık yılı. Vikipedi Tamamlandı: 1 nisan 1995 boyut: kabaca 5 ışık yılı uzunluğunda

On yıllar boyunca birçok kez fotoğraflandı, Yaratılış sütunları Bir oluşumu Yıldızstellar toz ve gaz Bu, kartal nebulasında 6,500 ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır. Kasım 9, 2022,

Bunlar Kozmik toz ve gazın yükselen eğilimleri M16'nın kalbinde ya da kartal nebulasında otur. Bu çarpıcı hubble görüntüsünde yer alan yaratma sütunları, nebuladaki aktif bir yıldız oluşturan bölgenin bir parçasıdır ve wispy sütunlarında yeni doğan yıldızları gizler.

Kartal nebulasına ulaşmak için 7.000 yıl boyunca ışık hızında sürekli seyahat etmeniz gerekir. Öyleyse sütunlar neden “yaratılışın sütunları” olarak adlandırıldı? Çünkü önceden bildirilmemiş sayıda yeni yıldızın doğum yeri.

5 ocak 2015 tarihinde nasa, “yüksek çözünürlüklü bir versiyonu” yayınladı. Yaratılış sütunları , ”1 nisan 1995 tarihinde hubble uzay teleskobu tarafından orijinal olarak çekilen ikonik bir görüntü. Nisan ayında yaklaşan 25. yıldönümünü kutlamak için hubble, sütunları daha keskin, daha geniş bir görüntüde ve dünyanın dört bir yanında, yeni bir masaüstü arka plana ihtiyaç duyan insanlar sevindi.

Gününüzü aydınlatacak yaratım sütunları hakkında gerçekler

1. Yaratılış sütunları 6,500 ışık yılı uzakta.

Hubble uzay teleskobu başlangıçta 1995 yılında yaratılışın sütunlarını fotoğraflamadan önce, gökbilimciler onları sadece yerden gözlemlemişti. Yeryüzünden 6,500 ışık yılı uzakta, kartal bulutsusu (aka m16), yaradılışın sütunlarına ev sahipliği yapan, çıplak gözle görmek için hala yeterince yakın. Stargazing içindeyseniz, sütunlar gece gökyüzündeki serpens ve sagittarius takımyıldızları arasında oturur.

Yukarıdaki görüntü, kartal bulutsusunu merkezdeki yaratılış sütunlarıyla gösterir.

2. 30'dan fazla farklı görüntü orijinaline gitti Yaratılış sütunları

Bu tür bir göksel güzelliğin kolayca geldiğini mi düşündün? Tekrar düşün! Arizona state üniversitesi gökbilimcileri jeff hester ve paul scowen, epik nihai ürüne ulaşmak için hubble'ın kamerası tarafından 1995 yılında çekilen 32 ayrı görüntüyü bir araya getirmek zorunda kaldı. Bazıları bile öyle görünüyordu Bu .

Neden bu kadar çok resim var? Kabaca bir bebek büyük piyano boyutu, 1995 yılında hubble üzerinde geniş alan ve planet kamera 2 (wfpc2) aslında her biri tüm nesnenin farklı bir bölümünü yakalayan dört ayrı kamera oldu. Dört kameranın her biri dört farklı filtre kullanarak iki görüntü aldı.

Bugün, hubble, wfpc2'den daha fazlasını yakalayan yeni ve geliştirilmiş bir kameraya sahiptir.

3. Yaratılış sütunları Ayrıca bir yıkım yeridir.

Gökbilimcilerin de “fil gövdeleri” olarak adlandırdığı sütunlar, temelde hidrojen gazı ve tozdan oluşan küçük yıldız nurleri gibidir. Sütunların içinde yeni yıldızlar gaz bulutlarından beslenir.

Aynı zamanda, bir grup büyük, genç yıldız (kamerada değil) tüm sahneyi yukarıdan aydınlatıyor ve yavaşça yok ediyor. Yeni yıldızlardan gelen ultraviyole ışık, fotoğraf-erozyon adı verilen bir süreçte toz ve gaz sütunlarını aşındırır.

“Gaz pasif olarak ısıtılmıyor ve yavaşça uzaya doğru hareket ediyor. Gaz sütunları aslında iyonize oluyor (elektronların atomlardan soyulduğu bir süreç) ve büyük yıldızlardan gelen radyasyonla ısınıyor. Ve sonra bu sütunların tepelerini püskürten yıldızların güçlü rüzgarları (yüklü parçacıkların barajı) tarafından aşındırılıyorlar, ”dedi scowen Nasa'dan basın açıklaması .

Tüm süreç, amerikan batısında buteslerin nasıl oluştuğuna oldukça benzer. Bu durumda, sütunların daha yoğun üstleri, daha fazla erozyona dayanabilen ve etrafındaki daha hafif malzeme üflendiği için oluşumun geri kalanının şeklini belirleyebilen sert kaya gibidir. Garip bir şekilde, büyük kamera dışı yıldızlar sütunları aşındırırken, yoğun ışığı da sütunlarda bile yeterli kaos ve baskı yaratıyor

Daha yeni yıldızlar.

4. Sütunlar gerçekten çok büyük. Gerçekten büyük gibi.

Soldaki sütun dört ışık yılı uzunluğunda veya 40 trilyon kilometreden biraz fazla! Tüm kompleks beş ışık yılı genişliğindedir. Güneş sistemimiz, sütunların üstündeki minicik parmak benzeri çıkıntılardan birinden bile daha küçüktür.

Hepsini bir çeşit bakış açısına, tüm samanyolu galaksisine, güneş sistemimize ve Kartal bulutsusu , Yaklaşık 100.000 ışık yılı boyunca önlemler.

5. Güneş oluştuğunda olduğu gibi olabilir.

Gelişen güneş sistemimizdeki bir süpernovadan gelen radyoaktif şarapnelin kanıtı, güneş'imizin, yaradılış sütunlarından sorumlu kartal nebulasındaki küme gibi diğer büyük yıldızlardan oluşan bir kümenin yanında oluştuğunu göstermektedir.

Scowen nasa'ya şunları söyledi: “güneşin doğduğu nebulanın, kısa bir süre içinde, süpernova'nın sadece büyük yıldızlardan geldiği ve bu yıldızların sadece birkaç on milyonlarca yıl yaşadığı bir süpernovaya maruz kalabilmesinin tek yolu budur.” “Bunun anlamı, kartal nebulası veya diğer yıldız oluşturan bölgelerin ortamına baktığınızda, tam olarak güneş'imizin oluşturduğu kokusuz ortama bakıyorsunuz.”

6. Öyle görünmeyebilir, ama Yaratılış sütunları 1995 yılından beri değişti.

7. Yaratılış sütunları Muhtemelen artık yok. Bir süpernova gelip onları yok edene kadar sadece bir zaman meselesiydi…

Biliyorum, onlara bakıyorsun. Ama aslında gördüğünüz şey 7.000 yaşında.

1997 yılında nasa'nın spitzer uzay teleskopu dev, sıcak bir toz bulutunun yanındaki sütunların bir görüntüsünü yakaladı. Gökbilimciler, yukarıdaki resmin sol üst köşesinde bir yerde büyük bir yıldızın patladığını tahmin etmeye başladılar.

Bu süpernovadan gelen şok dalgası, kartal nebulasından geçerek tozu ısıtır ve işleri devralırdı. Yukarıdaki resimde ekstra sıcak toz renkli kırmızıyı görebilirsiniz.

Gökbilimciler şimdi bu süpernova muhtemelen yaratılışın sütunlarını yok ettiğine inanıyorlar… 6.000 yıldan fazla bir süre önce. Bölgedeki “olgun” yıldızların miktarından dolayı bir süpernova sütunları oldukça uzun bir süre yok edeceğini tahmin ettiler.

Neden bugün hala görebiliyoruz? Kartal nebulasından dünyaya ulaşmak yaklaşık 7.000 yıl ışık alır, bu yüzden sütunlarda 1.000 yıl boyunca köklü değişiklikler görmeyeceğiz.

8. Yeni görüntülerin arkasındaki teknoloji, bizi evrendeki ilk yıldız ve galerileri görmeye daha da yaklaştırıyor.

Gemide geniş alan kamera 3 (wfc3) Hubble nasa'yı getiriyor Gökbilimciler kainatın kökenlerini gözlemlemeye daha yakın. Yaradılışın sütunlarının en son görüntülerini yakalayan bu kamera, yakın kızılötesi ışığın yanı sıra görünür ışıkta fotoğraf çekebilir ve nasa gökbilimcilerini ekim 2018'de piyasaya sürmeyi planlayan james space uzay teleskobuna daha da yaklaştırır.

Wfc3, iki “kanalda yıldızstellar oluşumları görmemizi sağlar.” Uv-görünür kanal, yakın galaksilerin yanı sıra yeni oluşturulmuş dinamik galaksileri görüntülemek için kullanışlıdır. Yakın kızılötesi kanal uzak galaksileri yakalamak için harika. Yukarıdaki resimde, yakın kızılötesi görüntü, görünür ışıkta görülemeyen sütunların içine ve arkasına gizlenmiş yıldızları gösterir.

Bu teknolojiyi kullanarak, şimdi o kadar eski ve uzak olan yıldızları ve galaksileri gözlemleyebiliriz ki, sadece kızılötesi dalga boylarında ışık veriyorlar ve bize kainatın başlangıcına bir bakış açıyorlar.