Οι ανεμογεννήτριες στον Άρη θα μπορούσαν θεωρητικά να παρέχουν αρκετή ενέργεια στους επιστήμονες ώστε να εξερευνήσουν με ασφάλεια εξωτερικές περιοχές του πλανήτη κατά τη διάρκεια αποστολών με πλήρωμα.

Η ηλιακή ενέργεια μπορεί να είναι επαρκής για τη διερεύνηση του Άρη κοντά στον ισημερινό, αλλά για να ζούμε πιο κοντά στους πόλους όλο το χρόνο, χρειάζονται άλλες πηγές ενέργειας. Σε συνδυασμό με την ηλιακή ενέργεια, οι καλά τοποθετημένες ανεμογεννήτριες θα μπορούσαν να παρέχουν αρκετή ενέργεια σε μια ομάδα έξι ατόμων για να ζήσει και να εργαστεί στον Άρη όλο το χρόνο, χωρίς τους κινδύνους ακτινοβολίας που συνδέονται με την πυρηνική ενέργεια, λέει η Victoria Hartwick στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA. Mountain View, Καλιφόρνια.

Σκοτεινοί αμμόλοφοι σμιλεμένοι από τον άνεμο που περιβάλλουν το βόρειο πολικό καπάκι του Άρη σε μια εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημόπλοιο Mars Odyssey της NASA

NASA/JPL-Caltech/ASU

«Είναι πραγματικά συναρπαστικό το γεγονός ότι συνδυάζοντας τη δυνητική αιολική ενέργεια με άλλες πηγές ενέργειας, ανοίγουμε μεγάλα μέρη του πλανήτη στην εξερεύνηση και σε αυτές τις πραγματικά επιστημονικά ενδιαφέρουσες ζώνες που η [επιστημονική] κοινότητα μπορεί να είχε προηγουμένως απαξιώσει λόγω ενεργειακών απαιτήσεων», είπε. λέει.

Οι αρειανοί άνεμοι έχουν περίπου 99 τοις εκατό λιγότερη δύναμη σε σύγκριση με τους ανέμους της ίδιας ταχύτητας στη Γη λόγω της λεπτής ατμόσφαιρας του πλανήτη. Οι μελέτες των αρειανών ανέμων από τη δεκαετία του 1970 επικεντρώθηκαν είτε σε ζώνες προσγείωσης – οι οποίες πρέπει να είναι χαμηλού ανέμου για ασφαλείς προσγειώσεις – είτε σε μεμονωμένες εκτιμήσεις ορεινών κορυφογραμμών. Αυτά δεν παρέχουν την πλήρη εικόνα του αιολικού δυναμικού μιας περιοχής, το οποίο μπορεί να ποικίλλει σημαντικά κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, εποχής και έτους, λέει ο Hartwick.

Αυτή και οι συνάδελφοί της προσάρμοσαν ένα παγκόσμιο κλιματικό μοντέλο που σχεδιάστηκε αρχικά για τη Γη, έτσι ώστε να κοιτάζει τον Άρη. Χρησιμοποίησαν λεπτομερείς πληροφορίες για τον Άρη, όπως το ακριβές τοπίο, τη θερμική ενέργεια, τα επίπεδα σκόνης και την ηλιακή ακτινοβολία σε διάφορες περιοχές, που ελήφθησαν από χάρτες που δημιουργήθηκαν από τις αποστολές Mars Global Surveyor και Viking . Οπλισμένο με αυτές τις πληροφορίες, το μοντέλο προσομοίωσε τις διάφορες ταχύτητες του ανέμου σε όλο τον πλανήτη, μέρα και νύχτα, σε εποχές ή ακόμη και χρόνια – καθώς οι καταιγίδες διαφέρουν από έτος σε έτος.

Για κάθε μονάδα επιφάνειας στον Άρη, οι ερευνητές υπολόγισαν τη μέγιστη ισχύ που θα μπορούσε να παραχθεί χρησιμοποιώντας μια ανεμογεννήτρια 100 τοις εκατό αποδοτική. Υπολόγισαν επίσης τις θεωρητικές αποδόσεις ισχύος από τέσσερις εμπορικούς στρόβιλους διαφόρων μεγεθών που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος στη Γη. Στη συνέχεια, το συνέκριναν με τις εκτιμώμενες ενεργειακές απαιτήσεις για τη διατήρηση έξι ατόμων στον Άρη για μια αποστολή διάρκειας 500 αρειανών ημερών, όπως καθορίστηκε σε προηγούμενες μελέτες.