Στύλοι της Δημιουργίας

Το Pillars of Creation είναι μια φωτογραφία που λήφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble με κορμούς ελεφάντων από διαστρικό αέριο και σκόνη στο Νεφέλωμα του Αετού, στον αστερισμό των Serpens, περίπου 6.500–7.000 έτη φωτός από τη Γη. Wikipedia Ολοκληρώθηκε: 1 Απριλίου 1995 Μέγεθος: περίπου 5 έτη φωτός μήκος

Φωτογραφήθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, το Στύλοι της Δημιουργίας είναι ένας σχηματισμός διαστρικής σκόνης και αερίου που βρίσκεται 6.500 έτη φωτός μακριά στο Νεφέλωμα του Αετού. 9 Νοεμβρίου 2022

Αυτές οι πανύψηλες έλικες κοσμικής σκόνης και αερίου βρίσκονται στην καρδιά του M16 ή του Νεφελώματος του Αετού. Οι εύστοχα ονομασμένοι Πυλώνες της Δημιουργίας, που εμφανίζονται σε αυτήν την εκπληκτική εικόνα του Hubble, αποτελούν μέρος μιας ενεργούς περιοχής σχηματισμού αστεριών μέσα στο νεφέλωμα και κρύβουν νεογέννητα αστέρια στις κολόνες τους.

Για να φτάσετε στο Νεφέλωμα του Αετού, θα πρέπει να ταξιδεύετε με την ταχύτητα του φωτός για 7.000 χρόνια συνεχώς. Γιατί λοιπόν οι πυλώνες ονομάστηκαν «Πυλώνες της Δημιουργίας»; Επειδή είναι η γενέτειρα ενός απρόβλεπτου αριθμού νέων αστέρων.

Στις 5 Ιανουαρίου 2015, η NASA κυκλοφόρησε μια έκδοση υψηλής ανάλυσης του "Στύλοι της Δημιουργίας», μια εμβληματική εικόνα που τραβήχτηκε αρχικά από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble την 1η Απριλίου 1995. Για να γιορτάσει την επερχόμενη 25η επέτειό του τον Απρίλιο, το Hubble απαθανάτισε ξανά τους πυλώνες σε μια πιο ευκρινή, ευρύτερη εικόνα και σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι που χρειάζονται ένα νέο φόντο επιφάνειας εργασίας χάρηκαν.

Γεγονότα σχετικά με τους πυλώνες της δημιουργίας που θα φωτίσουν την ημέρα σας

1. Το Στύλοι της Δημιουργίας βρίσκονται 6.500 έτη φωτός μακριά.

Πριν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογραφίσει αρχικά τους Πυλώνες της Δημιουργίας το 1995, οι αστρονόμοι τους είχαν παρατηρήσει μόνο από το έδαφος. Σε απόσταση 6.500 ετών φωτός μακριά από τη Γη, το Νεφέλωμα του Αετού (AKA M16), το σπίτι των Στυλών της Δημιουργίας, είναι ακόμα αρκετά κοντά για να το δείτε με γυμνό μάτι. Αν σας αρέσει η παρατήρηση των άστρων, οι πυλώνες βρίσκονται ανάμεσα στους αστερισμούς των Φιδιών και του Τοξότη στον νυχτερινό ουρανό.

Η παραπάνω εικόνα δείχνει το Νεφέλωμα του Αετού με τους Στύλους της Δημιουργίας στο κέντρο

2. Πάνω από 30 διαφορετικές εικόνες μπήκαν στην αρχική Στύλοι της Δημιουργίας

Πιστεύατε ότι αυτό το είδος ουράνιας ομορφιάς έρχεται εύκολα; Ξανασκέψου το! Οι αστρονόμοι του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Τζεφ Χέστερ και Πολ Σκόουεν, χρειάστηκε να συνδυάσουν 32 ξεχωριστές εικόνες που τραβήχτηκαν από την κάμερα του Hubble το 1995, προκειμένου να επιτύχουν το επικό τελικό προϊόν. Ορισμένα από αυτά έμοιαζαν ακόμη και με αυτό.

Γιατί τόσες πολλές φωτογραφίες; Περίπου στο μέγεθος ενός πιάνου με ουρά για μωρά, η Wide Field and Planetary Camera 2 (WFPC2) στο Hubble το 1995 ήταν στην πραγματικότητα τέσσερις ξεχωριστές κάμερες που η καθεμία απαθανάτιζε ένα διαφορετικό μέρος ολόκληρου του αντικειμένου. Κάθε μία από τις τέσσερις κάμερες τράβηξε δύο εικόνες χρησιμοποιώντας τέσσερα διαφορετικά φίλτρα.

Σήμερα, το Hubble διαθέτει μια νέα και βελτιωμένη κάμερα που καταγράφει ακόμη περισσότερα από το WFPC2.

3. Το Στύλοι της Δημιουργίας είναι επίσης τόπος καταστροφής.

Οι ίδιοι οι πυλώνες, τους οποίους οι αστρονόμοι αναφέρονται επίσης ως «κουφάρια ελεφάντων», είναι βασικά σαν μικρά αστρικά φυτώρια, που αποτελούνται από αέριο υδρογόνο και σκόνη. Μέσα στους πυλώνες, νέα αστέρια τρέφονται από τα σύννεφα αερίων.

Ταυτόχρονα, μια ομάδα ογκωδών, νεαρών αστέρων (όχι στην κάμερα) φωτίζει ολόκληρη τη σκηνή από ψηλά και την καταστρέφει σιγά-σιγά. Το υπεριώδες φως από τα νέα αστέρια διαβρώνει τους πυλώνες της σκόνης και του αερίου σε μια διαδικασία που ονομάζεται φωτοδιάβρωση.

«Το αέριο δεν θερμαίνεται παθητικά και δεν εκτοξεύεται απαλά στο διάστημα. Οι αέριοι πυλώνες στην πραγματικότητα ιονίζονται (μια διαδικασία με την οποία τα ηλεκτρόνια απογυμνώνονται από άτομα) και θερμαίνονται από την ακτινοβολία από τα τεράστια αστέρια. Και μετά διαβρώνονται από τους ισχυρούς ανέμους των άστρων (φράγμα φορτισμένων σωματιδίων), που αμμοβολή απομακρύνουν τις κορυφές αυτών των πυλώνων», είπε ο Scowen σε δελτίο τύπου από τη NASA.[_0127_5_7_][5_22] ]

Η όλη διαδικασία μοιάζει αρκετά με το πώς σχηματίζονται τα buttes στην αμερικανική δύση. Σε αυτή την περίπτωση, οι πιο πυκνές κορυφές των πυλώνων είναι σαν τον σκληρό βράχο από βουτιές, ικανές να αντέξουν περισσότερη διάβρωση και να καθορίσουν το σχήμα του υπόλοιπου σχηματισμού καθώς το ελαφρύτερο υλικό γύρω τους απομακρύνεται. Παραδόξως, ενώ τα τεράστια αστέρια εκτός κάμερας διαβρώνουν τους στύλους, το έντονο φως τους δημιουργεί επίσης αρκετό χάος και πίεση στους πυλώνες για να δημιουργήσει ακόμη

περισσότερα νέα αστέρια.

4. Οι κολώνες είναι πραγματικά, πολύ μεγάλοι. Όπως πραγματικά μεγάλο.

Η κολόνα στα αριστερά έχει μήκος λίγο περισσότερο από τέσσερα έτη φωτός ή 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα! Ολόκληρο το συγκρότημα έχει πλάτος πέντε έτη φωτός. Το ηλιακό μας σύστημα είναι μικρότερο ακόμη και από μία από τις μικροσκοπικές προεξοχές που μοιάζουν με δάχτυλα στις κορυφές των πυλώνων.

Για να τα θέσουμε όλα σε κάποια προοπτική, ολόκληρος ο γαλαξίας Γαλαξίας, ο τόπος κατοικίας του ηλιακού μας συστήματος και του Νεφέλωμα Αετού, έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός.

5. Αυτό θα μπορούσε να ήταν όταν σχηματίστηκε ο Ήλιος.

Τα στοιχεία για ραδιενεργά σκάγια από έναν σουπερνόβα στο αναπτυσσόμενο ηλιακό μας σύστημα υποδηλώνουν ότι ο Ήλιος μας σχηματίστηκε μαζί με ένα σμήνος άλλων αστεριών μεγάλης μάζας, όπως το σμήνος στο Νεφέλωμα του Αετού που είναι υπεύθυνο για τους Στύλους της Δημιουργίας.[_0127__12_2] ]

«Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που το νεφέλωμα από το οποίο γεννήθηκε ο Ήλιος θα μπορούσε να είχε εκτεθεί σε μια σουπερνόβα τόσο γρήγορα, στο σύντομο χρονικό διάστημα που αντιπροσωπεύει, επειδή οι σουπερνόβα προέρχονται μόνο από τεράστια αστέρια και αυτά τα αστέρια μόνο ζήστε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια», είπε ο Scowen στη NASA. "Αυτό σημαίνει ότι όταν κοιτάτε το περιβάλλον του Νεφελώματος του Αετού ή άλλων περιοχών σχηματισμού άστρων, κοιτάτε ακριβώς το είδος του αναδυόμενου περιβάλλοντος στο οποίο σχηματίστηκε ο Ήλιος μας."

6. Μπορεί να μην μοιάζει, αλλά το Στύλοι της Δημιουργίας έχουν αλλάξει από το 1995.

7. Το Στύλοι της Δημιουργίας μάλλον δεν υπάρχουν πια. Ήταν μόνο θέμα χρόνου μέχρι να εμφανιστεί ένας σουπερνόβα και να τους καταστρέψει…

Ξέρω, τους κοιτάτε. Αλλά αυτό που πραγματικά βλέπετε είναι 7.000 ετών.

Το 1997 το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA κατέγραψε μια εικόνα των πυλώνων δίπλα σε ένα γιγάντιο, καυτό σύννεφο σκόνης. Οι αστρονόμοι άρχισαν να εικάζουν ότι ένα τεράστιο αστέρι εξερράγη, κάπου στην επάνω αριστερή γωνία της παραπάνω εικόνας.

Το ωστικό κύμα από αυτό το σουπερνόβα θα είχε ταξιδέψει μέσα από το νεφέλωμα του Αετού, θερμαίνοντας τη σκόνη και ανατρέποντας τα πράγματα. Μπορείτε να δείτε την πολύ καυτή σκόνη με κόκκινο χρώμα στην παραπάνω εικόνα.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν τώρα ότι αυτή η σουπερνόβα πιθανώς κατέστρεψε τους Στύλους της Δημιουργίας… πριν από περισσότερα από 6.000 χρόνια. Έχουν προβλέψει ότι ένας σουπερνόβα θα κατέστρεφε τους πυλώνες για αρκετό καιρό, λόγω του όγκου των «ώριμων» αστεριών στην περιοχή.

Γιατί μπορούμε να τα βλέπουμε ακόμα σήμερα; Χρειάζεται το φως από το Νεφέλωμα του Αετού περίπου 7.000 χρόνια για να φτάσει στη Γη, επομένως δεν θα δούμε δραστικές αλλαγές στους πυλώνες για άλλα 1.000 χρόνια.

8. Η τεχνολογία πίσω από τις νέες εικόνες μας φέρνει πιο κοντά στο να δούμε τα πρώτα αστέρια και τις γκαλερί στο σύμπαν.

The Wide Field Camera 3 (WFC3) στο Το Hubble φέρνει τη NASA αστρονόμοι πιο κοντά στην παρατήρηση της προέλευσης του σύμπαντος. Αυτή η κάμερα, η οποία απαθανάτισε τις πιο πρόσφατες εικόνες των πυλώνων της δημιουργίας, μπορεί να τραβήξει φωτογραφίες σε κοντινό υπέρυθρο φως καθώς και σε ορατό φως, φέρνοντας τους αστρονόμους της NASA ακόμα πιο κοντά στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που σχεδιάζεται να εκτοξευτεί τον Οκτώβριο του 2018.[_0127_5_2. ]

Το WFC3 μας επιτρέπει να βλέπουμε διαστρικούς σχηματισμούς σε δύο «κανάλια». Το κανάλι που είναι ορατό με υπεριώδη ακτινοβολία είναι χρήσιμο για την προβολή κοντινών γαλαξιών καθώς και νεοσύστατων, δυναμικών γαλαξιών. Το κανάλι κοντά στο υπέρυθρο είναι εξαιρετικό για τη λήψη μακρινών γαλαξιών. Στην παραπάνω εικόνα, η εικόνα κοντά στο υπέρυθρο δείχνει αστέρια κρυμμένα μέσα και πίσω από τις κολώνες που δεν φαίνονται στο ορατό φως.

Χρησιμοποιώντας αυτήν την τεχνολογία, μπορούμε τώρα να παρατηρήσουμε αστέρια και γαλαξίες που είναι τόσο παλιά και μακριά που εκπέμπουν φως μόνο σε υπέρυθρα μήκη κύματος, δίνοντάς μας μια ματιά στην αρχή του σύμπαντος.