Οι ανεμογεννήτριες στον Άρη θα μπορούσαν θεωρητικά να παρέχουν αρκετή ενέργεια στους επιστήμονες για να εξερευνήσουν με ασφάλεια τις εξωτερικές περιοχές του Άρη. πλανήτης στη διάρκεια επανδρωμένες αποστολές.

Η ηλιακή ενέργεια μπορεί να είναι επαρκής για τη διερεύνηση του Άρη κοντά στον ισημερινό, αλλά για να ζήσουμε πιο κοντά στους πόλους όλο το χρόνο, χρειάζονται άλλες πηγές ενέργειας. Σε συνδυασμό με την ηλιακή ενέργεια, οι καλά τοποθετημένες ανεμογεννήτριες θα μπορούσαν να παρέχουν αρκετή ενέργεια για μια ομάδα έξι ατόμων να ζουν και να εργάζονται στον Άρη όλο το χρόνο, χωρίς τους κινδύνους ακτινοβολίας που συνδέονται με την πυρηνική ενέργεια. Βικτόρια Χάρτγουικ στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στο Mountain View της Καλιφόρνια.

Σκοτεινοί αμμόλοφοι σμιλεμένοι από τον άνεμο που περιβάλλει το βόρειο πολικό κάλυμμα του Άρη σε μια εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημικό σκάφος Mars Odyssey της NASA

NASA/JPL-Caltech/ASU

"Είναι πραγματικά συναρπαστικό το γεγονός ότι συνδυάζοντας την πιθανή αιολική ενέργεια με άλλες πηγές ενέργειας, ανοίγουμε μεγάλα τμήματα του πλανήτη στην εξερεύνηση και σε αυτές τις πραγματικά επιστημονικά ενδιαφέρουσες ζώνες που η [επιστημονική] κοινότητα μπορεί να έχει προηγουμένως απαξιώσει λόγω ενεργειακών απαιτήσεων", λέει.

Αρειανός Οι άνεμοι έχουν περίπου 99% λιγότερη δύναμη σε σύγκριση με τους ανέμους της ίδιας ταχύτητας στη Γη λόγω της λεπτής ατμόσφαιρας του πλανήτη. Οι μελέτες των αρειανών ανέμων από τη δεκαετία του 1970 έχουν επικεντρωθεί είτε σε ζώνες προσγείωσης - οι οποίες πρέπει να είναι χαμηλού ανέμου για ασφαλείς προσγειώσεις - είτε σε μεμονωμένες εκτιμήσεις ορεινών κορυφογραμμών. Αυτά δεν παρέχουν την πλήρη εικόνα του αιολικού δυναμικού μιας περιοχής, το οποίο μπορεί να ποικίλει σημαντικά κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, εποχής και έτους, λέει ο Hartwick.

Αυτή και οι συνεργάτες της προσάρμοσαν ένα παγκόσμιο κλιματικό μοντέλο που σχεδιάστηκε αρχικά για τη Γη, έτσι ώστε να κοιτάζει τον Άρη. Χρησιμοποίησαν λεπτομερείς πληροφορίες για τον Άρη, όπως το ακριβές τοπίο του, τη θερμική ενέργεια, τα επίπεδα σκόνης και την ηλιακή ακτινοβολία σε διάφορες περιοχές, που ελήφθησαν από χάρτες που έγιναν από το Παγκόσμιος επιθεωρητής της Mars και Βίκινγκ Αποστολές. Οπλισμένο με αυτές τις πληροφορίες, το μοντέλο προσομοίωσε τις διάφορες ταχύτητες ανέμου σε ολόκληρο τον πλανήτη, μέρα και νύχτα, σε εποχές και ακόμη και χρόνια - καθώς οι καταιγίδες ποικίλλουν από έτος σε έτος.

Για κάθε μονάδα στον Άρη, οι ερευνητές υπολόγισαν τη μέγιστη ισχύ που θα μπορούσε να παραχθεί χρησιμοποιώντας μια 100% αποδοτική ανεμογεννήτρια. Υπολόγισαν επίσης τις θεωρητικές αποδόσεις ισχύος από τέσσερις εμπορικές ανεμογεννήτριες διαφόρων μεγεθών που χρησιμοποιούνται σήμερα στη Γη. Στη συνέχεια, το συνέκριναν με τις εκτιμώμενες ενεργειακές απαιτήσεις για τη διατήρηση έξι ανθρώπων στον Άρη για μια αποστολή διάρκειας 500 ημερών στον Άρη, όπως προσδιορίστηκε σε προηγούμενες μελέτες.